NR 3/2014
19 marca kościół katolicki obchodzi święto Świętego Józefa Oblubieńca.
Św. Józef– Cieśla z Nazaretu. Skromny i pokorny, a zarazem wielki święty Józef, Oblubieniec Najświętszej Panienki, opiekun Jezusa – cieśla z Nazaretu – prosty człowiek, a to właśnie Jego Bóg wybrał na ziemskiego opiekuna swego Syna. Prawie w ogóle nie ma o Nim wzmianki w Piśmie Świętym, a jednak każdy, kto Go kocha, wierzy w Jego święte wstawiennictwo u Boga, wzywają Go, jako opiekuna rodzin, ubogich, patrona ojców i patrona dobrej śmierci. Uprasza wszystko co zgodne jest z wolą Boga – to przywilej świętych. Opiekował się Maryją i małym Jezusem, ocierał pewnie skaleczone kolano, gdy za szybko biegał, śpiewał mu na dobranoc i tulił do snu, a gdy podrósł uczył ciesielki, jak prawdziwy ojciec. Smutno Mu było, gdy Jezus został w świątyni, a gdy powiedział „pocoście mnie szukali, czy nie wiedzieliście, że jestem w domu mego Ojca”, pewnie czuł ból i żal, ale zaraz zrozumiał, że tak musi być, że przecież On jest Bożym Synem, a Jemu powierzono nad nim pieczę.
Modlitwa do Św. Józefa:
Święty Józefie, proszę czuwaj, nad każdym poczętym dziecięciem. Uproś nam dobrych i świętych mężów i ojców, którzy umieją chronić swe rodziny, być im podporą i wzorem. Proszę uproś nam też łaskę dobrej śmierci, gdy oczy nasze zasnują się mgłą, a słońce tego świata gasnąć nam będzie, przyjdź po nas z Maryją i pomóż bezpiecznie przejść na tamtą stronę, bo „niespokojne jest serce nasze, póki nie spocznie w Panu”. Święty Józefie – módl się za nami.
Wielki Post
– szansa na zwycięstwo
„Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu Świętym na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie odczuł głód...” Ewangelia Łukasza 4,1-13
Te słowa Ewangelii przypominają nam o 40-dniowym pobycie Pana Jezusa na pustyni. Tylko od nas zależy czy potraktujemy je jako zaproszenie do wyjścia na własną pustynię i zaangażujemy się duchowo w przeżycie Wielkiego Postu, czy też odbierzemy je jako opis zjawiska historycznego mającego religijno-kulturowy wymiar i staniemy się jedynie obserwatorami albo biernymi uczestnikami tak wymownej w tym czasie liturgii związanej z odprawianiem Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali i wreszcie Triduum Paschalnego. Być może wielu z nas ma już przygotowane postanowienia na ten okres, poprzedzone przemyśleniami, wewnętrzną walką z własną słabością, chęcią udowodnienia sobie i innym silnej woli, pragnieniem kolekcjonowania własnych dokonań, szukaniem dowodów na dowartościowanie. Taki sposób motywowania się do postu, wiąże się niemal zawsze z utknięciem w pułapce, gdyż poszczenie, umartwianie się, nie jest celem samym w sobie. Gdyby tak było, post od pokarmów nie różniłby się niczym od diety, a post np. od alkoholu byłby tym samym czym abstynencja, jałmużna wielkopostna równałaby się darowaniu 1% podatku. Różnica tkwi przede wszystkim w intencji i w zamianie myślenia z „tak trzeba” na „tak chcę”. Przy czym „tak chcę” wyraża nasze wewnętrzne nastawienie na przemianę, nawrócenie, umartwienie, odrzucenie tego, co złe, czyli tego, co zajmuje nasi nasz czas należny Bogu, ale też nastawienie na współpracę z Bogiem, otwarcie się na łaskę Bożą, przy pełnej świadomości, że sama nasza wola nie wystarczy, bo sami z siebie nic nie uczynimy. Post ma nas przede wszystkim uczyć pokory i cierpliwości, a nasze pragnienia i myśli skłaniać ku wartościom duchowym. Dniem do poczynienia takich refleksji niech stanie się Środa Popielcowa, kiedy kapłan posypie nasze głowy popiołem wypowiadając słowa: „Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”. Prawda o znikomości i przemijalności doczesnego życia, która w tym dniu przenika naszą świadomość, jest najlepszym fundamentem do budowania naszego odrodzenia, radosnej (tak, radosnej ! - gdyż Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył Miłością) przemiany naszego serca niosącej harmonię, pokój, pojednanie z Bogiem, innymi i sobą. Do pojednania takiego dobrze jest dążyć przez poddanie się sprawdzianowi praktycznej miłości i pełnienie dobrych uczynków: modlitwy, postu i jałmużny. Modlitwa jest wyrazem miłości do Boga kiedy wypływa z czystej intencji, ukierunkowana tylko do Ojca, który „widzi w ukryciu”, bezinteresowna, wolna od ludzkich względów, nie na pokaz. Post jest wyrazem miłości do siebie samego, kiedy jest panowaniem nad sobą, uporządkowaniem swojego życia i wnętrza, kiedy, podobnie jak modlitwa, wypływa z czystej intencji, nie dla opinii ludzkiej jest podejmowany, a dla Boga, kiedy umartwiamy się zachowując uśmiech, radość i zwyczajność. Jałmużna zaś jest wyrazem miłości do drugiego człowieka, gdyż ten kto kocha umie dzielić się tym, co posiada (miłość nie boi się utraty), odmawiamy sobie, aby dzielić się z innymi, nie tylko dobrem materialnym, ale także darem serca: życzliwością, szacunkiem, czasem, słowem i modlitwą. Może stać się tak, że usprawiedliwiając się wciąż przed sobą, tych dobrych uczynków z różnych względów nie podejmiemy. W dużej mierze, główną przyczyną ich zaniechania będą nasze własne wizje, pragnienia i plany. Daj Boże, by nasze sumienie w porę się wzburzyło i dało nam odczuć, jak daleko jesteśmy od tego, czego pragniesz Ty, gdyż wszelkie duchowe zmagania, niepokoje lepsze są dla nas od zatwardziałości serca. Dopóki trwa w nas walka dobra ze złem, dotąd mamy szansę na zwycięstwo. Jednak tylko od Jezusa warto się uczyć jak wyjść z tej walki zwycięsko. Niech więc ten okres postu przemieni nas w pilnych uczniów Jezusa, tak, abyśmy ubogaceni wewnętrznie, mocni zahartowanymi i uszlachetnionymi sercami, nie ulegali pokusom, lecz przeciwstawiali się złemu w ciągu całego naszego życia.
WIELKI POST
- JAK PRZEŻYWAMY GO TERAZ?
Jak wiadomo, Wielki Post jest czasem pokuty, który przygotowuje nas do przeżycia Świąt Wielkanocnych. Obejmuje on okres liczony od Środy Popielcowej do Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek. Tradycyjnie jest określany mianem czterdziestodniowego (łac. Quadragesima). Nie da się ukryć, iż przeżywanie tego ważnego czasu bardzo zmieniło się w ciągu lat…
„Dla mnie to czas wielu przemyśleń. Wyciszenia. Zastanowienia się nad sobą. Wielki Post to czas pokuty, przygotowujący do przeżycia największych świąt dla chrześcijan, Świąt Wielkanocy - dlatego też staram się w tym czasie: zabaw hucznych nie urządzać, ani na takowe nie chadzać. No i robię różne postanowienia - choć z tym czasem gorzej wychodzi”. (wypowiedź z forum internetowego). Wielki Post to czas wyciszenia i zastanowienia się nad całym swoim życiem. Przynajmniej tak powinien być on odbierany przez większość ludzi, którzy pragną dobrze przygotować się do Świąt Wielkanocnych. Niegdyś starano się, aby ten czas przeżyć jak najlepiej i pozwolić sobie na krótki przystanek w dalszej drodze przez życie. „Co do dyskotek i hucznych zabaw – ja nie widzę problemu, kto nie chce, nie chodzi na nie. Nie ma powodu aby je na ten czas zamykać.” (wypowiedź z forum internetowego).
Czy młodzi ludzie przywiązują większą wagę do przeżywania w sposób szczególny Wielkiego Postu? W odpowiedzi na to można usłyszeć śmiech lub ironiczny głos mówiący: „już z tego wyrosłem/am”. Dla wielu młodych ludzi nie ma różnicy, czy trwa post, czy jest to zwyczajny czas w roku. Większość młodzieży podchodzi do jego przeżywania jako do sprawy indywidualnej. Chodzi tutaj głównie o możliwość wyrażenia własnej opinii na ten temat. Często pojawiają się głosy typu: „Przecież nikogo nie można do tego zmuszać”, ewentualnie „Każdy sam powinien zdecydować, co powinien, a czego nie”. Postawy współczesnej młodzieży wobec tego tematu są naprawdę bardzo zróżnicowane. Wpływa na to przede wszystkim kształtowanie postaw wobec niektórych wydarzeń oraz większe nastawienie na „mieć”.
9 marca 2014 r. Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie: Rdz 2, 7-9; 3, 1-7 Stworzenie i grzech pierwszych ludzi
Psalm responsoryjny: Ps 51 (50), 3-4. 5-6a. 12-13. 14 i 17
Drugie czytanie: Rz 5, 12. 17-19 Przestępstwo sprowadziło śmierć, ale obficiej spłynęła łaska
Śpiew przed Ewangelią: Mt 4, 4b
Ewangelia: Mt 4, 1-11 Jezus przez czterdzieści dni pości i jest kuszony
Mt 4, 1-11 Jezus przez czterdzieści dni pości i jest kuszony
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem». Lecz on mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych». Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień». Odrzekł mu Jezus: «Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego». Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon». Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz». Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.
Komentarz
Nad Jordanem Jezus został objawiony Janowi Chrzcicielowi i jego uczniom jako Syn Boga i Mesjasz napełniony Duchem Świętym. Rozpoczynając misję Mesjasza w Izraelu, Jezus poddał swoją ludzką naturę próbie ze strony diabła. Próba nie jest pokusą do jakiegoś grzechu. Próba zmierza do odciągnięcia Jezusa od wypełnienia Jego misji w świecie. Ludzie potrzebują zbawienia Bożego, potrzebują też wiele innych rzeczy. Mateusz opisuje przebieg próby ciała, duszy i ducha Jezusa, jego ziemskiej, ludzkiej natury. Próbie poddał się napełniony Duchem Syn Boga, próbie zostało poddane Jego całe człowieczeństwo. Próba ciała rozpoczęła się od postu i odczucia głodu. Diabeł nie chce, aby w świecie objawił się Syn Boży. Chce zająć Jezusa produkcją chleba z kamieni. Moc Boga będzie się ujawniać w uzdrowieniach i cudach oraz w potędze słowa Bożego. Przynajmniej dwa razy zostanie rozmnożony chleb. Próba ducha Jezusowego rozpoczęła się od wykorzystywania obietnicy Boga do innego celu niż się odnosiła. Aniołowie ochroniliby Syna Bożego w rzeczywistej potrzebie, ale nie w samobójczym skoku ze szczytu świątyni. Obietnice Boga nie są przeznaczone do dowolnego stosowania. Nie są też przeznaczone po to, by człowiek wymuszał ich stosowanie przez Stwórcę. Diabeł cytuje tutaj fragment Psalmu 91 wyrywając go z kontekstu, daje do zrozumienia, że opieka aniołów dotyczy wszystkich wydarzeń, które spotykają wiernego sługę Bożego, lecz Psalm nie zachęca do poszukiwania niebezpieczeństw. Próba duszy rozpoczęła się od pokazania własności diabła, ziemskich królestw i ich bogactwa, przepychu oraz poddanych. Jezus rozpoczyna służbę w celu zbawienia wszystkich ludzi poddanych szatanowi. Próba polega na tym, czy Jezus wybierze władzę i bogactwo czy wybierze ukazanie ludziom miłości wiernego Boga, aby zawrzeć z nimi wieczne przymierze przez Jego krew. Bogactwo i przepych pociąga ludzką duszę i często odwraca uwagę od prawdziwego celu życia. Diabeł jest bardziej uzurpatorem, niż rzeczywistym władcą ziemskich królestw. Jedyne, co mógłby teraz osiągnąć, to uczynić z Jezusa politycznego, militarnego Mesjasza, jakiego oczekiwała większość ówczesnych Żydów. Bóg jest wystawiany na próbę kiedy człowiek lekkomyślnie mówi o tym, że miłuje Boga, a nie jest gotowy zaryzykować życia dla Niego lub wyrzec się jakiegoś bogactwa. Jezus został ukazany jako ten, który miłuje Boga doskonale. Zanim Jezus wyruszy do Galilei sprawdza swoją gotowość do pełnienia służby Ojcu, która zakończy się odrzuceniem i śmiercią. Jezus zwyciężył próby osiągając dojrzałość w dziedzinie zaspokajania potrzeb. Jest przygotowany do służby misyjnej, do wypełnienia zadania jakie otrzymał od Ojca. Wkrótce poznają Go mieszkańcy Galilei. A Ty jak przygotowujesz się na Zmartwychwstanie Pana? Uczęszczasz na Drogi Krzyżowe, Gorzkie Żale?
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE – I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU – 09.03.2014r.
1. Aby jak najlepiej przygotować się do przeżycia Świąt Zmartwychwstania Pana Jezusa zapraszam na nabożeństwa wielkopostne - w naszym kościele odbywają w następującym czasie: Droga Krzyżowa - w każdy piątek o godz. 16.00 (bezpośrednio po niej Msza Święta),
a Gorzkie Żale w niedzielę, o godz. 10.00. Za pobożne uczestnictwo w tych nabożeństwach i odmówienie modlitw w intencji papieża, można uzyskać odpust zupełny, który możemy ofiarować za swoich bliskich zmarłych lub za siebie samego.
2. Rekolekcje wielkopostne odbędą się w tym roku od 7 do 9 kwietnia, a 8 kwietnia będzie spowiedź parafialna.
3. Jak co roku diecezjalne Caritas rozprowadza „Paschaliki”, można się w nie zaopatrzyć w zakrystii lub biurze parafialnym.
4. Zachęcam do czytania prasy katolickiej - różne czasopisma są wyłożone na stole pod chórem, należność proszę wrzucić do skarbonki św. Antoniego.
Kącik dla dzieci
Odpowiedzi na 18 podanych niżej haseł wpisz do diagramu. Pierwszą literę wyrazu wpisz w pole z cyfrą. Litery z pól zacienionych, czytane od góry do dołu utworzą rozwiązanie krzyżówki.
1. Wiosenny kosmaty kwiatek
2. Poświęcone jedzenie w koszyku
3. Wiosenny kwiat z „panem” w nazwie
4. Tarty z buraczkami
5. Żonkile, róże, stokrotki, maki, to są …
6. Droga ….. – uroczystość ku czci męki Pana Jezusa
7. Jego promienie roztapiają bałwana
8. Lany …, czyli drugi dzień Świąt
9. Niedziela na tydzień przed Zmartwychwstaniem
10. Bardzo słodkie ciasto lub polski taniec narodowy
11. Wiosenne święta
12. Kle-kle niedługo przyleci z Afryki
13.Częsta przed grzmotem
14. Na nią pora po zimie
15. Z niego pisanka
16. Wielkanocna biała zupa
17. Zwierzę z masła albo cukru w koszyczku
18. Powstanie z martwych Pana Jezusa
Wypełniony obrazek wytnij wraz z kuponem. Rozwiązanie zadania – hasło – należy napisać na kuponie i do 18 marca wrzucić do koszyka przy ambonie. Losowanie nagród w niedzielę marca, po mszy świętej o godzinie 10.30.
KUPON - marcowy
..................................
imię i nazwisko dziecka, wiek
...............................................
hasło
