NR 10/2014


Z ŻYCIA PARAFII


Dnia 15 maja w wigilię wspomnienia św. Andrzeja Boboli odbył się nasz odpust parafialny. Mszy św. odpustowej przewodniczył ks. prałat Jacek Dawidowski, a homilię wygłosił do nas ks. Tomasz Mońko. W uroczystościach wzięli udział księża naszego dekanatu oraz licznie parafianie. Wszystkim serdecznie dziękuję za wszelkie serce i pomoc w organizacji tego święta.


Czerwiec- miesiąc w sposób szczególny poświęcony czci Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Główna zasługa w rozpowszechnieniu nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa przypada skromnej zakonnicy, wizytce, św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690). 27 grudnia 1673 roku Małgorzata dopuszczona została do tego, by spoczęła na Sercu Jezusowym. Pan Jezus pokazując jej swoje Serce pełne ognia, rzekł do niej: "Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami". Następnie Jezus wziął serce Małgorzaty i umieścił je symbolicznie w swoim Sercu. Potem już przemienione i jaśniejące oddał Małgorzacie. Usłyszała pocieszające słowa: "Dotąd nosiłaś tylko imię mojej sługi. Dzisiaj daję ci inne imię - umiłowanej uczennicy mojego Serca". Drugie objawienie miało miejsce na początku roku 1674. Pan Jezus ponownie objawił Małgorzacie swoje Serce i wymienił dobrodziejstwa i łaski, jakie przyrzeka czcicielom swojego Serca. "To nabożeństwo - pisze św. Małgorzata - jest ostatnim wysiłkiem Jego miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w ostatnich czasach". Wśród różnych form czci Pan Jezus zażądał czci także wizerunków swojego Serca. W tym samym roku 1674 miało miejsce trzecie z wielkich objawień. W czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu pojawił się Świętej Pan Jezus "jaśniejący chwałą, ze stygmatami pięciu ran, jaśniejącymi jak słońce". Pan Jezus ponownie odsłonił swoją pierś i pokazał swoje Serce w pełnym blasku. Zażądał, aby w zamian za niewdzięczność, jaka spotyka Jego Serce i Jego miłość, okazaną rodzajowi ludzkiemu, dusze pobożne wynagradzały temuż Sercu zranionemu grzechami i niewdzięcznością ludzką. Zażądał, aby w duchu wynagrodzenia w każdą noc przed pierwszym piątkiem miesiąca odbywała się godzinna adoracja Najświętszego Sakramentu (tzw. godzina święta) oraz aby Komunia święta w pierwsze piątki miesiąca była ofiarowana w celu wynagrodzenia Boskiemu Sercu za grzechy i oziębłość ludzką. Wreszcie w piątek po oktawie Bożego Ciała, 10 czerwca 1675 roku, nastąpiło ostatnie wielkie objawienie. Kiedy Małgorzata klęczała przed tabernakulum w czasie nawiedzenia Najświętszego Sakramentu, ukazał się jej Chrystus, odsłonił swoje Serce i powiedział: "Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia". Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque dwanaście obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:
1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Stolica Apostolska dopiero po ścisłych i dokładnych badaniach zezwoliła na obchodzenie święta, jak i na cześć wizerunków Jezusowego Serca w formach dzisiaj powszechnie przyjętych. Po raz drugi Kościół pośrednio zatwierdził objawienia, dane św. Małgorzacie Marii Alacoque, kiedy po surowym procesie wyniósł ją do chwały ołtarzy. Jej beatyfikacja odbyła się w roku 1864, a kanonizacja w roku 1920. Pierwszym z papieży, który zatwierdził nabożeństwo do Serca Pana Jezusa a także święto dla niektórych diecezji i zakonów, był Klemens XIII. Uczynił to w roku 1765 - a więc prawie w sto lat po wspomnianych objawieniach. Decydującym jednak w tej sprawie stał się memoriał biskupów polskich wysłany do tego papieża w 1765 roku. Memoriał podaje najpierw historyczny przegląd kultu, a następnie uzasadnia bardzo głęboko godziwość i pożytki płynące z tego nabożeństwa. Papież Pius IX w roku 1856 rozszerzył święto Serca Pana Jezusa na cały Kościół. Leon XIII 31 grudnia 1899 roku oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki. Kościół widzi w nabożeństwie do Serca Jezusowego znak miłości Boga ku ludziom. Chce także rozbudzić w sercach ludzkich wzajemną miłość ku Bogu poprzez to nabożeństwo. Sam Chrystus nadał temu nabożeństwu wybitnie kierunek ekspiacyjny: ma nas ono uwrażliwiać na grzech, mobilizować w imię miłości Chrystusa do walki z nim oraz do wynagradzania za tych, którzy najwięcej ranią Boże Serce. Bóg jest miłością. Z miłości Bożego Serca istnieje cały wszechświat i rodzaj ludzki . Istnieją rozmaite formy czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pierwszą z nich jest coroczna uroczystość, obchodzona w piątek po oktawie Bożego Ciała. Miesiąc czerwiec jest miesiącem Serca Jezusowego.
Często spotyka się także wizerunki Serca Jezusowego: w postaci medalików, obrazków, obrazów ściennych, figur. Liczne są także świątynie poświęcone Sercu Jezusa - w samej Polsce jest ich ok. 400. Wiele narodów i państw poświęciło się Sercu Pana Jezusa, m.in. Ekwador, Kolumbia, Belgia, Hiszpania, Francja, Meksyk, Polska. Istnieją też zakony pod nazwą Serca Jezusowego - m.in. sercanki, siostry Sacre Coeur, siostry urszulanki Serca Jezusa Konającego. Istnieją także konkretne pobożne praktyki ku czci Serca Jezusowego. Godzina święta wywodzi się od św. Małgorzaty Marii Alacoque. Pan Jezus wyraził życzenie, aby wierni w nocy z czwartku na pierwszy piątek miesiąca adorowali chociaż przez godzinę Najświętszy Sakrament dla uczczenia konania Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym. Praktykę tę przyswoiło sobie bardzo wiele parafii, odprawiając specjalne adoracje w godzinach wieczornych. Pan Jezus dał także św. Marii Małgorzacie obietnicę, że kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków przystąpi do Komunii świętej i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego, temu Boże Serce zapewni miłosierdzie w chwili zgonu, że nie umrze bez Jego łaski. Kościół wprawdzie nie zaaprobował urzędowo tej obietnicy, pozwala jednak ufać, że zostanie ona wypełniona. Praktyka ta przyczyniła się do spopularyzowania zwyczaju częstej Komunii świętej. Pierwsze litanie do Najświętszego Serca Jezusowego powstały w XVII wieku. Obecna pochodzi z wieku XIX. Jej początek miał miejsce w klasztorze francuskich wizytek. Zatwierdził ją do odmawiania publicznego papież Leon XIII 2 kwietnia 1889 roku. On też dołączył do litanii akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Papież Pius XI dodał akt wynagrodzenia Sercu Jezusowemu, który nakazał odmawiać co roku w uroczystość Serca Jezusowego. Czymże jest ludzkie serce? Jest tym narządem, bez którego nie da się po prostu żyć. Rozumieli to już ludzie pierwotni, ponieważ w jednej z grot na pograniczu Francji i Hiszpanii znaleziono wśród rysunków sprzed ok. 40 tys. lat szkic serca przeszytego kamiennym grotem. Możemy też mówić o sercu w sensie przenośnym, kiedy np. dostrzegamy w kimś wrażliwe, delikatne i kochające serce. Biorąc pod uwagę właśnie takie znaczenie, dochodzimy do odpowiedzi na pytanie, czym jest Najświętsze Serce Pana Jezusa. Jest Ono symbolem jedności nas wszystkich z Chrystusem, a także Jego przeogromnej miłości do każdego człowieka, zwłaszcza grzesznego. Jest Ono wielkie, ponieważ potrafi przebaczać. Kościół chce Je uczcić m.in. przez uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, którą obchodzimy w piątek po oktawie Bożego Ciała. Pragnie również rozbudzić w ludziach miłość do Boga, zmobilizować do walki ze słabościami, a także przebłagać za grzechy nasze i innych ludzi.


Kult Serca Jezusowego jest szczególnie żywy w Polsce. Na jego temat wypowiedział się również święty Jan Paweł II: „W społeczeństwie, w którym coraz szybciej rozwija się technika i informatyka, w którym pochłonięci jesteśmy tysiącem często sprzecznych dążeń, człowiek może zagubić centrum - centrum samego siebie. Ukazując nam swoje Serce, Jezus przypomina przede wszystkim, że właśnie tam - we wnętrzu człowieka rozstrzyga się los każdego, wybór między śmiercią a życiem w wymiarze ostatecznym. On sam daje życie w obfitości, które pozwala naszym sercom, czasami zasklepionym w obojętności i egoizmie, otworzyć się na wyższą formę życia”. Słowa naszego wielkiego Rodaka są najlepszym potwierdzeniem ogromnej wartości czci oddawanej Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Dlatego też bierzmy udział jak najpełniej we wszelkich formach kultu Serca Jezusowego i tam szukajmy pomocy w zmaganiu się z codziennymi trudnościami naszej egzystencji.

1 czerwca 2014 r.
Siódma Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego
Pierwsze czytanie: Dz 1, 1-11 Uniósł się w ich obecności w górę

Psalm responsoryjny: Ps 47 (46), 2-3. 6-7. 8-9 (R.: por. 6)

Drugie czytanie: Ef 1, 17-23 Bóg posadził Chrystusa po swojej prawicy

Śpiew przed Ewangelią: Mt 28, 19. 20

Ewangelia: Mt 28, 16-20 Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jedenastu uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami:
«Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata»
Komentarz
Gdy rozważałem dzisiejszą Ewangelię, to poruszyły mnie słowa o władzy Jezusa. Chrystus mówi o sobie: „Dana Mi jest wszelka władza". To piękne sformułowanie, ale potrzebuje konkretu. Takim konkretem jest twoje i moje życie. Życie każdego z nas ludzi. Jak wielkiego znaczenia nabierają słowa Ewangelii odniesione do własnego życia. Możemy je wtedy odczytać na nowo i usłyszeć Jezusa, który mówi bezpośrednio: „Mam władzę nad twoim życiem!". Zazwyczaj niechętnie oddajemy komuś władzę nad sobą: nie lubimy być kontrolowani, obserwowani, zależni od innych. Świat proponuje nam ducha, w którym my sami będziemy sprawować władzę nad sobą i nad innymi, ducha całkowitej niezależności i samowystarczalności. Jezus przeciwnie mówi o władzy nad nami. Ale jaki charakter ma ta władza? To władza miłości, która pochyla się nad człowiekiem i umywa mu stopy. To władza uniżenia i całkowitego wydania się za nas na śmierć. To władza przebaczenia i miłosierdzia. To władza... która nie ma nic wspólnego z ziemską władzą. Jeśli właściwie ją odczytasz, to w swoim sercu poczujesz wielki pokój – doświadczysz, że jest Ktoś, kto ma władzę nad całym tym światem, który często cię przerasta, który wydaje się obcy. Doświadczysz, że jest Ktoś, kto także ma władzę nad twoim małym światem, w którym żyjesz. Odkryjesz Kogoś, kto wie, że wszystko, co się wokół ciebie dzieje ma sens, choć ty w tym momencie tego nie dostrzegasz. Zobaczysz Kogoś, kto panuje nad każdą, nawet najgorszą sytuacją. Ktoś, kto sam nie daje się opanować lękiem, ale go poskramia i daje ci ducha adopcji czyli włączenia do Bożej Rodziny: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Nie jesteś sam! Twoje życie ma sens! Cokolwiek złego uczyniłeś – jest dla ciebie droga zbawienia, uwolnienia się od zła i rozpoczęcia Nowego Życia – a tym Nowym Życiem jest Życie dla Ojca, z Jezusem i w Duchu Świętym. Cechą tego Nowego Życia jest to, co opisuje drugie czytanie: przestajesz się lękać. To znaczy strach nie znika, ale już nad tobą nie panuje, nie ma nad tobą władzy, bo władzę sprawuje Jezus. I to jest Dobra Nowina. Św. Paweł przed wiekami wskazał przyczynę uzależnień, w które popadamy – jest nim lęk i strach, który potrafi panoszyć się w naszym sercu. Dzisiejsza psychologia potwierdza tę naukę. Podstawową przyczyną depresji i wielu innych zaburzeń, w tym uzależnień jest paraliżujące poczucie lęku, które zaczyna władać człowiekiem. Czasami jest to tak przykre uczucie, że człowiek szuka szybkich rozwiązań – innych doznań, które mogłyby wyprzeć te złe. Szuka silniejszych bodźców, które choć na chwilę przyniosą ulgę. Ale prawdziwa droga do uwolnienia jest jedna: poddać swoje życie władzy Jezusa. A do tego potrzebna jest wiara, że Jezus niczego nam nie zabierze, że w żaden sposób nas nie zuboży, nie ukarze, ale wręcz przeciwnie – obdarzy miłością, poczuciem bezpieczeństwa, sensu - nauczy kochać siebie i bliźnich.
Panie Jezu, wierzę i ufam Tobie, ale też błagam: zaradź memu niedowiarstwu! Nie zniechęcaj się mną i proszę: władaj moim sercem, rozumem i wolą – władaj całą moją osobą!.


OGŁOSZENIA PARAFIALNE
Przez cały miesiąc czerwiec po Mszach św. będziemy modlić się Litanią do Serca Pana Jezusa, a w niedzielę po Mszy św. o godz. 10.30.
19 czerwca obchodzimy uroczystość Bożego Ciała. Msza św. w intencji Parafian będzie odprawiona o godz. 10.30. Po Mszy św. procesja. Spotkanie osób zaangażowanych w obchody święta odbędzie się 14.06.14 (sobota) po mszy św. o godz. 17.30.